تجربه یک دوست - قسمت اول
آشنایی من با بازاریابی شبکه ای به تابستون امسال برمیگرده، هنوز این قسمت سخنرانی دوستم در مدح بازاریابی شبکه ای کاملا در خاطرم مثل روز روشنه:
...بازاریابی شبکه ای ی نوع فروشه اجناسه که کمپانی محصولات خود را بدون واسطه بدست مشتریان میرسونه و بدین صورت نقش واسطه ها در این تعامل کمرنگ و کمرنگ تر خواهد شد و از طرفی محصول با قیمت واقعی بدست مصرف کننده میرسد، فقط فکر کن دیگه پول اضافی دادن تعطیل!...
در تعریف بالا بنظر همه چیز گل و بلبل میآد، حذف شدن واسطه ها و خرید محصول با قیمت واقعی از آرزوهای جملگی مصرف کنندگان یک کالا است، اما همیشه فرق بین تئوری تا واقعیت زمین تا آسمانه، بذارید از حاشیه بکاهیم و مستقیم بریم سراغ اصل مطلب، روزی که دوست خاله خرسی من پا پیش گذاشت و پیشنهاد اینکارو به من داد یه دست کت و شلوار شیک و شق و رق به تن، رخسار تازه از آرایشگاه در اومده، ژل زده و مجهز به یه جفت کفش واکس خورده مشکی متالیک بود، خوب در اولین نظر هر کسی دیگه ای ام ک جای من بود پیگیر این موضوع میشد که اینهمه خوشتیپی ناشی از چیه؟ و پاسخ این سوال اولین دروغیه که شما در مسیر پر دروغ اینکار میشنوید.
پرسیدم جایی دعوتی؟
گفت: نه، از وقتی با اینکار آشنا شدم اینطوری شدم، پر انرژی شدم، زندگیم تغییر کرده، استایلم، حالم، فازم...
خوب تعجب کرده بودم، اون دوستی که تا ترم قبل در محیط دانشگاه با لباس باب اسفنجی و شلوار بگ و خلاصه تیپ کنار ساحل ظاهر میشد در کمتر از دو ماه تبدیل به یه آدم شیک و مرتب شده و حسابی حس کنجکاویمو قلقک میداد برای پرسیدن انواع سوالات.
حالا از اینجای داستان به بعد من محو تماشای سخنرانی پر حرارت دوستم در مورد شرکت و بازاریابی و آدما شده بودم، چنان شوری در کلامش موج میزد که واقعا فکر میکردی دیگه مشکلات تمومه و زدی به گنج و قراره روزگارت هفت رنگ بشه، این سخنرانی همینطوری ساعتها و ساعتها کش پیدا کرد و اونطوری که در بیانات دوستم موج میزد اینکار اصلا و ابدا ریسک نیست و همش سود و فایده اس.
بعد از اتمام سخنانش در باب شرکت و فعالیتهاش رو کرد بهم و ازم خواست به بخت خودم لگد نزنم و غیره و ذالک و دیگه وقت خداحافظی شده بود.
* * *
تحقیقاتم شروع شده بود و با منابعی که در اختیار داشتم و سرک کشیدن به سایت های مثل وزارت صنعت و معدن، ایران هشدار و ... دلم نسبت به فعالیت ها و قانونی بودن شرکت قرص و محکم شد.
در خلال این روزها هم دوست بزرگوارم! هرزگاهی باهام تماس میگرفت و ضمن تحریک بیشتر من رو به اخذ تصمیم به صورت هر چه سریعتر وامیداشت و یه سری جملات مثل "تو اگه زودتر بیای سرشاخه میشی"، "باور کن هر روز که میگذره مخاطبامون بیشتر و بیشتر میشن"، "بجنب پسر!" رو در گوشم زمزمه میکرد.
خوب بهرصورت بعد از دو روز مطمئن شدم از نظر اعتبار شرکت قابل تکیه ای است و کم کم نظرم داشت جلب کار میشد، دوستم هم با دادن نام کاربری و کلمه عبور خودش من رو دعوت کرد که از فروشگاه و ویترین شرکت بازدید کنم. اقلام شرکت شامل شامپو، چای و دمنوش، لوازم آرایشی و بهداشتی و ساعت و... بود. من نسبت به چیزی که میدیدیم تقریبا مطمئن شده بودم خصوصا که خود دوستم سرمایه خوبی رو وقف اونکار کرده بود.
شاید تنها اشتباه من از همین قسمت ناشی میشد که با فکر اینکه چون دوستم برای خودش اینکارو پسندیده پس اینکار قطعا نمیتونه بد باشه پا پیش گذاشتم.
متاسفانه ما اغلب عادت به پیروی گوسفندی داریم، یک نفر راه بیوفته و کاری رو شروع کنه و بقیه هم پشت سرش کورمال کورمال حرکت کنیم و به بیان ساده تر برامون راحت تره که شخص دیگه ای به جامون فکر کنه و تصمیم بگیره و من هم مرتکب همین اشتباه شدم.
* این مطلب از امان از بازاریابی شبکه ای اخذ شده است.
چرا؟ مگه زوریه میخوام نظر بدم عضوم نباشم
کار شما چه فرقی داره با هرمی ؟