مقایسه اشتباه بازاریابی شبکه ای با سایر سیستم ها
بعضیها میگن اگه وابسته بودن به افراد دیگه توی یه کاری بده پس مثلا شرکتهایی که کارمند دارن هم باید کارشونو تعطیل کنن چون یه شرکت بدون کارمند عملا نمیتونه وجود داشته باشه یا به حیات خودش ادامه بده، پس شرکتها هم به کارمندان وابسته هستن و این وابسته بودن اشکالی نداره و طبیعیه. پس توی نتورک مارکتینگ هم وابسته بودن درآمد یک فرد به شبکه و زیرمجموعه ش اشکالی نداره! اشکالی که این حرف (و حرفهای امثال این) داره اینه که برای توجیه نتورک مارکتینگ دست روی شباهت های جزئی این نوع فعالیت با حوزه های دیگه میذاره و بدون توجه به تفاوتهای اساسی شون نتیجه ی یکسانی رو میگیره و هر دو رو یجور تفسیر و تعبیر میکنه. درسته که شرکتها هم برای حیاتشون به کارمندها وابسته ان اما ساختار و سیستم کاملا متفاوتی با نتورک مارکتینگ دارن. توی شرکتها یه سیستم پایدار و با ثبات و قابل اجرا حاکمه و کارمندها حقوق ثابتی رو ماهیانه دریافت میکنن و به همون هم راضی ان و با هدف و توقع رشد تصاعدی درآمد وارد اون شرکت نشدن و چنین وعده ی غیرممکنی هم بهشون داده نشده. هم صاحب یه شرکت از حفظ کارمندانش به واسطه ی حقوقی که بهشون میده خاطرش آسودس و هم کارمندها خیالشون راحته که به درآمدشون میرسند بی اینکه به کس یا کسان دیگه ای وابسته باشن. درحالیکه توی نتورک مارکتینگ برای اینکه کسی درآمد داشته باشه (برخلاف کارمندها) باید حتما شبکه ی بزرگی از افراد رو داشته باشه (که اونها هم باید شبکه ای از افراد رو داشته باشن یا امیدوار باشن که بدست بیارن!) که خرید کنن و این افراد هم جز با دروغها و وعده هایی که بهشون گفته میشه قدم توی همچین کاری نمیذارن. دوما تعداد افراد موجود در یک شرکت در بزرگترین و ایده آل ترین حالت ممکن هم محدود و بسیار کمتر از نتورکرهاست و شرکت از پس مخارج و حقوق هر کارمند میتونه بربیاد. اما با یه حساب سرانگشتی میفهمیم چند صد هزار (یا شاید هم میلیون) نتورکری که فقط در ایران وجود دارن نمیتونن حتی یه درآمد کم داشته باشن و بیشتر از پولی که بهشون میرسه (و اکثرا هم اسم همون رو میذارن سود!) هزینه باید بکنن. اگه یه شرکت ده هزار نتورکر داشته باشه و فقط یک میلیون تومن به هر کدوم ماهیانه درآمدی (سود) برسه میشه ده میلیارد تومن سود مجموع نتورکرها در ماه! برای سودده بودن (بطور واقعی و نزدیک به وعده های رویایی این سازمانها) همچین سیستمی (که ساختار هرمی داره) برای عده ای، عده ی بسیار زیاد دیگه ای باید برای مدتی طولانی ضرر بدن و فقط هزینه کنن و خرید بزنن و دنبال زیرمجموعه بیفتن! (تحمل این شرایط و بیگاری کشیدن مفت برا بقیه رو هم اسمش رو میذارن صبر و تلاش!). حالا بماند که همین بیگاری کشیدن و مجانی (اگه نگیم زیان ده) کار کردنهای طولانی مدت بعد از ورود جدی به این کار، در تضاد کامل با حرفها و وعده هایی هست که در پرزنتهای اولیه به آدم میدن! از همون ابتدای کارشون هم مشخصه که با چه سیستم کثیفی روبروییم که اثری از صداقت و روراستی و اعتماد و حتی آسایش روانی داخلش نیست! کاملا روشنه که همچین چیزی به کجا ختم میشه آخرش. و برخلاف نظر نتورکرهای متعصب و تهی از استدلال نیازی به فعالیت چند ساله برای شناخت این پدیده نیست! مثل اینه که بگیم برای شناخت داعش و نظر دادن در موردش باید چند سال عضو داعش بود! قرار نیست هر چیزی رو آدم با آزمون و خطا و تجربه ی طولانی مدت و صرف عمر هزینه ش بشناسه. واقعا چقدر سادن اونایی که جرئت شک به خودشون نمیدن (تحت تاثیر شستشوی مغزی که تحت عنوان آموزش و جلسات هفتگی و دورهمی ها داده میشن!) و پرسشگری و شک رو موانع ذهنی پیشرفت قلمداد میکنن و ازش حتی واهمه هم دارن! مطرح کردنش رو هم که اصلا حرفش رو نزنیم! که همه چپ چپ نگات میکنن و بعدش هم با اکراه و بی میلی یکسری جملات و حرفهای انگیزشی بی ربط به سوال رو تکرار میکنن! بعدش هم با مصادره به مطلوب ازت میخوان این حرفها رو به عنوان جواب سوالت و دلیل ادامه ی کارت بپذیری!
* این مطلب توسط یکی از مخاطبین ارسال شده است.
